فلسفه بعثت رسول خدا از زبان دخت آفتاب،زهرای مرضیه(س) در فرازی از خطبه ی نخست خود در مسجد مدینه نقاب از چهره زیبا سخنان زشت سیرت برگرفت. ایشان رسول اکرم را ابتدا «بنده خداوند» و سپس «فرستاده او» دانست و بینش خویش را درباره فلسفه بعثت آن حضرت این گونه بیان فرمود:
«گواهی و شهادت می دهم که پدرم محمد(ص) بنده و فرستاده اوست، و قبل از آن که او را بیافریند، برگزید و پیش از پیامبری تشریف انتخاب بخشید و به نامی او را نامید که سزاوار او بود و این هنگامی بود که آفرینش از دیده نهان بود، از بیم و ترس پنهان و در پهنه ی بیابان عدم سرگردان.
پروردگار بزرگ پایان بینا و به سرنوشت هر چیز آشنا.
محمد(ص) را برانگیخت تا کار خود را به اتمام رساند و آن چه را که مقرر ساخته انجام دهد.
پیغمبر(ص) دید:« هر فرقه ای دینی برگزیده اند و هر گروه در روشنایی شعله ای خزیده اند و هر دسته ای به بتی عبادت می کنند و همگان خدایی را که می شناسند، از خاطر برده اند.»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر