سالروز شهادت امام موسی کاظم ع تسلیت باد.

امام موسي کاظم (ع) فرزند امام جعفر صادق(ع) و پدر امام رضا (ع) و هفتمين امام شيعيان است.
آن حضرت داراي لقب هايي چند مي باشد که برخي از آن ها عبارتند از: کاظم، صالح، صابر، امين و عبدصالح.
هم چنين در ميان شيعيان به "باب الحوائج" معروف مي باشد.
کنيه هاي وي عبارتند از : ابوابراهيم، ابوالحسن اول، ابوالحسن ماضي، ابوعلي و ابواسماعيل .(1)
امام موسي کاظم(ع) در هفتم صفر سال 128 و يا 129 قمري در أبوا (روستايي در ميان مکه و مدينه)، از بانويي پرهيزکار و صالحه، به نام "حميده بربريه"، که معروف به "حميده مصفاة" بود، ديده به جهان گشود و در بيست سالگي، پس از شهادت پدرش امام جعفر صادق(ع)، به امامت شيعيان نايل آمد.(2)
ايام امامت وي، معاصر بود با خلافت چهار تن از خلفاي عباسي (منصور دوانقي، مهدي، هادي و هارون الرشيد).
امام کاظم(ع) از سوي تمام خلفاي مزبور، در فشار و رنج و آزار بود و چندين بار از سوي آنان دستگير و زنداني گرديد. تنها در دوران خلافت هارون الرشيد، به مدت چهار سال (از شوال سال 179 تا زمان شهادتش در سال 183 قمري) در حبس و شکنجه بود.(3)
هارون الرشيد (پنجمين خليفه عباسي) که دشمني و ناسازگاري غير قابل انکاري با ذراري حضرت فاطمه زهرا(س) و اولاد و احفاد امير مومنان(ع) داشت، در آزار و اذيت سادات علوي و منتسبين به خاندان امامت و ولايت، کوتاهي نمي کرد.
وي که از مستبدترين حاکمان عباسي و جنايت کارترين آن ها است، وجود شريف امام موسي کاظم(ع) و مقام و معنويت وي و احترام مردم نسبت به او را، تحمل نمي کرد و از اين بابت، بسيار ناراحت و عصباني مي شد.
سرانجام در رمضان سال 179 قمري، که براي مراسم عمره وارد مکه و سپس به مدينه رفته بود، دستور داد امام موسي کاظم(ع) را دستگير و به عراق منتقل کنند.
مأموران هارون، امام موسي کاظم(ع) را در حالي که در کنار قبر جدش حضرت محمد(ص)، به نماز و نيايش اشتغال داشت، دستگير و به نزد هارون بردند.
هارون دستور داد، وي را در غل و زنجير کرده و به سوي عراق حرکت دهند. هارون براي فريب و سردرگمي مردم و پيش گيري از عکس العمل هاي احتمالي محبان اهل بيت (ع)، دو محمل ترتيب داد و يکي را به سوي بغداد و ديگري را به سوي بصره روان داشت. امام موسي کاظم(ع) را در محمل بصره قرار داد. مأموران حکومتي، در هفتم ذي حجه همان سال، امام موسي کاظم(ع) را تسليم عيسي بن جعفر بن منصور دوانقي، پسر عموي هارون الرشيد و حاکم وي در بصره نمودند. عيسي بن جعفر، آن حضرت را در يکي از حجره هاي خانه خويش محبوس کرد و در آغاز به وي سختگيري نمود ولي بعدها که عبادت و نيايش هاي دراز مدت آن حضرت را از نزديک مشاهده مي کرد، از سختگيري خويش نسبت به آن حضرت کاهيد و به هارون نامه نوشت که آن حضرت را از حبس وي خارج کند، در غير اين صورت، خودش وي را آزاد خواهد کرد.
هارون، بناچار امام موسي کاظم(ع) را از حبس عيسي بن جعفر در بصره به حبس فضل بن ربيع در بغداد منتقل و در خانه فضل وي را زنداني کرد.
در آن مدتي که امام(ع) در خانه فضل بن ربيع زنداني بود، هارون چند بار از فضل درخواست کرد که آن حضرت را به شهادت رساند، ولي فضل امتناع کرد و از اين امر سر باز زد.

هارون، بار ديگر آن امام همام را از زندان فضل ربيع، به زندان فضل بن يحيي برمکي منتقل و از وي درخواست کرد که آن حضرت را به شهادت رساند. ولي فضل بن يحيي نيز امتناع نمود و در مقابل ، بر اعزاز و اکرام آن حضرت افزود. هارون که از رفتار فضل بن يحيي به خشم آمده بود، دستور داد وي را دستگير و بر وي يکصد تازيانه بزنند و از تمام مناصب و مقامات حکومتي بر کنارش کنند و امام موسي کاظم(ع) را به زندان "سندي بن شاهک" منتقل کرده و در آن جا وي را شکنجه و آزار نمايند.
سندي بن شاهک با قساوت قلب و سنگ دلي تمام، با آن حضرت رفتار مي کرد و پس از چندي شکنجه و آزار توان فرسا به دستور هارون الرشيد به آن حضرت، خرماي مسموم خورانيد و وي را غريبانه و مظلومانه در 25 رجب سال 183 قمري به شهادت رسانيد.
پس از شهادت امام کاظم(ع)، سندي بن شاهک در يک عمل فريب کارانه، فقها، قضات و بزرگان بغداد را حاضر ساخت و جسد مطهر امام(ع) را به آنان نشان داد و گفت: ببينيد که وي بدون هيچ جراحت و زخمي و به اجل عادي از دنيا رفته است و کسي در رحلت وي، مقصر نبوده است. سپس جنازه مطهر امام(ع) را به مدت سه روز در جسر بغداد گذاشته و روي مبارکش را گشوده و مردم را ندا مي کردند که اين موسي بن جعفر(ع) است که از دنيا رفته و بياييد وي را مشاهده کنيد. مردم دسته، دسته مي آمدند و آن حضرت را نگاه مي کردند.
پس از آن، با همت والاي سليمان بن منصور، عموي هارون الرشيد، که از اشراف و صاحب نفوذان عباسي بود، تشييع جنازه باشکوهي از امام موسي کاظم(ع) به عمل آمد و در مقابر قريش ، در بغداد به خاک سپرده شد.(4)
قبر شريف امام موسي کاظم(ع)، هم اکنون در کاظمين ، که عراقي هاآن را " کاظميه " مي گويند، قرار دارد و قبر فرزندزاده اش حضرت امام محمدتقي(ع) نيز در جوار وي قرار دارد و زيارتگاه شيعيان و شيفتگان مکتب اهل بيت(ع) مي باشد.
-----------------------------------------
1- الارشاد ، ص 559؛ منتهي الآمال ، ج2، ص 181؛ ألقاب الرسول و عترته، ص 62
2- المستجاد ، ص 182
3- اصحاب الامام الصادق(ع) ، ج3، ص 317؛ الارشاد، ص 579؛ المستجاد، ص 189؛ وقايع الايام ، ص 322
4- نک: الارشاد، ص 579؛ المستجاد، ص 189؛ منتهي الآمال، ج2، ص 212؛ تاريخ بغداد ، ج31، ص 29؛ وقايع الايام، ص 322 و عيون اخبارالرضا(ع)، ج2، ص 92
http://waredi.parsiblog.com/1549196.htm